พ่อนี้มิอาจลืม "ใครจะไปดีเท่าพ่อเรา"

พ่อ...คือริ้วคลื่นโถมซบทราย    
พ่อ...คือร่มไม้บนทางฝัน

พ่อ...คือสายลมเย็นในวันร้อน      พ่อ...คือบทกลอนปลุกปลอบขวัญ
 พ่อ...คือความงดงามของคืนวัน

พ่อ...คือความภาคภูมิใจของฉันทั้งชีวี

ใครกันที่ทำให้เราเกิดมาลืมตาดูโลกได้ถ้าไม่ใช่พ่อคนนี้คนที่มีพระคุณกับเรามากมายจนทั้งชีวิตนี้ก็ตอบแทนพระคุณท่านไม่หมด คำว่า ”พ่อ”  คนส่วนใหญ่มักนึกถึงเพศตรงข้าม ที่แข็งแรงสามารถปกป้องคุ้มครองเราได้ แต่สำหรับดิฉัน คำว่า พ่อ นั้น เป็นคนที่มีเมตตาใจดี และคอยให้คำปรึกษาหรือช่วยเหลือเรายามที่ต้องการความช่วยเหลือและรู้สึกอยู่ตัวคนเดียวก็มีท่านที่คอยอยู่เคียงข้างเราเสมอแม้ในยามทุกข์หรือสุข

ถึงแม้ดิฉันจะไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่ร่ำรวยแต่ดิฉันรู้สึขมีความสุขและดีใจมากที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ครอบครัวที่อบอุ่นและรักดูและดิฉันเป็นอย่างดี  พ่อสอนดิฉันเสมอให้รู้จักประหยัดอดออม และพอเพียงเพื่อที่จะฝึกดิฉันให้เป็นผู้ใหญ่ที่ดีในอนาคต ท่านคอยอบรมสั่งสอนและเคี่ยวเข็ญให้ดิฉันตั้งใจเรียน เมื่อก่อนดิฉันเป็นเด็กเกเรไม่ตั้งใจเรียนขัดคำสั่งท่านทุกอย่างแต่เมื่อฉันโตพอที่จะคิดและไตร่ตรองคำสั่งสอนที่ท่านอบรมอยู่ทุกเมื่อดิฉันจึงกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่เพื่อให้พ่อมีความสุขท่านจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องของฉัน

คำสั่งสอนของพ่อนั้นเปรียบดังพลังที่ขับเคลื่อนดิฉันให้ขยันตั้งใจเรียนถึง  แม้ว่าพวกเราจะไม่ได้บอกรักกันทุกวันไม่ได้เจอหน้ากันทุกวันเจอกันเพียงอาทิตย์ละครั้ง แต่ก็ทำให้รู้ว่าเวลาที่ไม่ได้เจอหน้ากันนั้นคิดถึงท่านมากเพียงใด ดิฉันตระหนักอยู่ตลอดเวลาว่าท่านต้องทำงานหนักหาเงินมาให้เราให้ แต่ดิฉันดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกท่านและตอบแทนพระคุณท่านที่ให้กำเนิดเรามาลืมตาดูโลก สุดท้ายนี้อยากจะบอกกับท่านว่า ลูกรักพ่อมาก